Spora nema, „Krugovi“ (uz „Odumiranje“ Miloša Pušića) bez sumnje jesu najbolje što je srpska kinematografija imala da ponudi tokom ove godine. O tome svedoči sve duža lista nagrada (počev od specijalne nagrade u dramskoj odeljku world cinema sekcije festivala u Sundance-u kao nedvojbeno najzapaženije pa do onih u srpskom i regionalnom okviru), ali i gotovo unisona ocena i kritike i publike da se radi o valjanom, referentnom i značajnom ostvarenju.
Kao što vam je verovatno već poznato, zamajac “Krugova” čini priča o nesvakidašnjem podvigu mladog srpskog vojnika Srđana Aleksića (u filmu, doduše, preimenovanog u Marka), koji stradava braneći poznanika druge vere i nacije, koja posluži kao temelj za dalju razradu ideje o i potonjim mogućim konsekvencama tog herojskog čina na one uglavnom neme svedoke njegove čovečnosti (oca mu, spašenog “inoverca”, verenice, prijatelja, ali i nekih od onih koji su zgrešili njegovu smrt i njihovih potomaka). Priča o Srđanu Aleksiću je, tu spora nema, autentična i prilično znakovita, što je čini potentnom za filmsku razradu, čega je Golubović, imajući u vidu ambicioznost koju je ovde prikazao, očigledno bio krajnje svestan.
Aleksićev herojski podvig u krajnje nevreme lagano se tokom svih ovih godina , kako u Srbiji i srpskom entitetu Bosne i Hercegovine, preobrazio iz od društva marginalizovanog individualnog čina u snažnu stavku u široj, simboličkoj ravni. Otud i posve opravdano upadljiva emotivna reakcija na ono predočeno u Golubovićevim “Krugovima”, a otud i posledična serija odluka gradskih vlasti širom Srbije da po jednu gradsku ulicu nazovu po ovom istinski diskretnom heroju.
Prikaz u celini možete pročitati ovde: http://pazisnimase.com/o-krugovima-i-pratecim-senkama/
No comments:
Post a Comment